10 februari 2007

het (on)nut van bewaren; moeders graaft zich auto-bio



Vanmorgen zat ik te neuzen in een doos met oude bewaarspullen, in 50 jaar tijd verzameld en bewaard.

Van de kinderen alleen schoolgegevens van het vwo en daarna. Ook de brieven van Arjan uit Amerika, 1984 -85 en de wereldreis begin jaren 90. Een beoordeling van Ewout bij een uitgeverij, een aanstellingsbrief voor Machiel bij het ministerie van verkeer en waterstaat en naamkaartjes van alledrie. In een map in de boekenkast staan publicaties van en over onze zoons. Ze hebben het best ver geschopt.

Oudere gegevens, van plakwerkjes op de kleuterschool tot gegevens van scouting Zuidlaren zijn in een doos naar hun eigen huizen gegaan. Ook de fotoalbums van zowel Ewout als Machiel. Hun eerste album heb ik in de jaren 90 tot twee gemaakt. Ze lijken nu mager, ik had nog geen scanner.

Wat mij rest zijn de familiealbums waar ook een deel van de foto’s in ging. Ik was me toen al bewust dat ze eens in hun eigen huis zouden horen. Er is een foto waar drie tieners op de zolder van de Havezathelaan zitten en hun verleden terug brengen tot één doos per persoon. Dat was in 1987.

Of die spullen er nog zijn? Ik denk het niet. Het kleinkinder fotoalbum van Ewout zag ik eens liggen tussen allerhande rommel. Bij Machiel staat het in de boekenkast naast die van Tamira. Misschien maar goed dat ik veel heb weggegeven. Aan de eigen herinnering krijg ik m’n handen vol.

Vanaf dat ik de deur uit was zijn er brieven. Moeder Land schreef elke zondagmiddagmiddag een brief. Ook naar de andere nestvlieders. Hoe lang zou ze het volgehouden hebben? Pappe schreef een brief voor de verjaardag: plechtig en Gods zegen. Zussen en de kleine broers vertelden hun belevenissen, lees maar. Op een typemachine. Hadden ze die? Uit later jaren kwam de post van de familie Bolhuis er bij.

En nog weer later kwam er een doos met de geschiedenis van de Bolhuizen. Kostbaar materiaal al is een Jan van Bolhuis bezig met de genealogie van de Bolhuizen.
Ik hoop van ganzer harte dat deze doos een goede bestemming krijgt bij een Bolhuis van de volgende generatie. De albums met geboortekaartjes van weet ik wie al niet gooi ik ook nog niet weg........ jaren heb ik nog nodig !!

Geen opmerkingen: